Proberen als nieuwe managmentstijl???

Proberen als nieuwe managementstijl?

 

Ik kreeg een opdracht waarin heel duidelijk mijn einddoel SMART werd geformuleerd. De wijze waarop alles werd  gedelegeerd van de directie was duidelijk. Door de huidige crisis kreeg ik welgeteld één kans om mijn einddoel te behalen binnen de 90 dagen. Zo niet zouden er bepaalde maatregelen  getroffen worden die toch wel enige impact zouden hebben over mijn verdere carrière als manager.

  Ik was aan het denken hoe ik dit einddoel zou kunnen opdelen in verschillende onderdelen om het dan duidelijk te kunnen overdragen naar mijn team medewerkers. Toch dacht ik tegelijk, ik wil niet enkel en alleen de nadruk leggen op het behalen van hun einddoel met de bijhorende sancties als dit niet zo zijn. Dit had immers bij mijzelf een zodanige stress gegeneerd waardoor ik direct in doemscenario’s aan het denken ging. Dus ik bedacht een ander piste van aanpakken dan deze van de directie. De piste dat mijn team medewerkers de kans kregen om zaken uit te proberen, bij te sturen en verder te proberen.  Ik communiceerde mijn mensen wat van hen verwacht werd door hen duidelijk te stellen dat het iets nieuws is dat ik wou uitproberen. Ik vroeg hun bereidheid om mee te proberen. Telkens werd duidelijk gezegd dat zij verantwoordelijkheid en vrijheid kregen om zaken uit te proberen. Dit wil dus tegelijk zeggen dat ze meer dan één keer de kans kregen om elk op zich hun doel te bereiken. Alles was weliswaar zo uitgewerkt dat er enige marge was bij het behalen van de subdoelen. Op deze manier kon er nog bijgestuurd worden indien nodig dacht ik bij mezelf. Belangrijk was dat ze telkens hun evolutie en hun aantal pogingen om iets uit te proberen aan mij communiceerden. Ik vroeg zelden naar hun resultaat maar moedigde hen telkens aan om opnieuw te proberen en het eens anders te proberen. Ik gaf hen nooit de stress dat hun deadline er aankwam en dat ze niet meer de tijd hadden om nog iets uit te proberen en hen van de job zou halen.

Uiteindelijk was dit voor mijzelf een hele uitdaging om de mensen telkens positief te stimuleren zonder hen telkens terecht te wijzen op hun fouten of hun nakende deadline. Ik stuurde telkens aan om het opnieuw proberen en er uit te leren en dit ook te delen met de anderen in de groep. Sommigen kwamen mij zelfs vragen of ik hen niet kon helpen. Ik vroeg hen of ze geen energie meer hadden om het opnieuw  te proberen?  Ze zeiden telkens, dat ze nog wel willen proberen maar dat het misschien sneller kon als ik hen kon helpen door direct een aantal oplossingen aan te reiken. De verleiding was soms groot om vanuit mijn ervaring hen direct te helpen, maar telkens stimuleerde ik hen verder om te proberen en te leren uit hun handelingen. Na een tijdje begonnen de medewerkers spontaan onderling te communiceren wat ze aan het proberen waren en begonnen ze elkaar te helpen.

Het finale resultaat was dat mijn ploeg uiteindelijk binnen de 90 dagen perfect de opdracht had uitgevoerd en dat ik deze op die manier ook heb kunnen opleveren. Het management vroeg mij zelfs hoe ik dit had aangepakt? Zij waren er eigenlijk van overtuigd dat deze opdracht mij nooit zou lukken. Ik heb hen geantwoord, als je investeert in je mensen om hen te laten proberen en niet alleen te focussen op eindresultaten, dat je een ander engagement bekomt. Een engagement van vertrouwen,  hulpvaardigheid en fierheid. Daarbovenop heb ik aan de directie laten verstaan dat ik ook hen  verschillende kansen wil geven om deze managementstijl uit te proberen alvorens ikzelf zou overwegen om mijn carrière een andere wending te geven.

Eén van de medewerkers wist mij zelfs te vertellen dat hij nog het meest van al fier was om de verschillende pogingen die hij had mogen ondernemen om de zaken uit te proberen en niet enkel om het eindresultaat.

De probeermanager.

Hieronder heb je nog een schitterende kortfilm om jullie te inspireren om te durven proberen en te veranderen. Veel plezier in het proberen: